Πολλοί άνθρωποι εκπλήσσονται πριν τα σύγχρονα έργα τέχνης που δεν είναι όμορφο ή επειδή δεν βλέπουν μοναδικότητα σε αυτά συνήθως ακούω «αν αυτό μπορεί να ζωγραφίσει τον γιο μου!». Η σύγχρονη τέχνη είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Στην πραγματικότητα, τα μουσεία της σύγχρονης τέχνης συχνά αποτυγχάνουν να εξηγήσουν τα έργα, σκέπτοντας ότι τα έργα εκφράζονται. Είναι απαραίτητο μόνο να μιλήσετε με μερικούς φίλους για να καταλάβετε πόσο χαμένοι είναι στη σύγχρονη τέχνη. Θέλω να ανοίξω αυτό το τμήμα, προκειμένου να διευκρινιστεί και να δίνει κατευθυντήριες γραμμές για τη σύγχρονη τέχνη, όχι τόσο για τους καλλιτέχνες, για να σας βοηθήσει να κατανοήσουν τον κόσμο της σύγχρονης τέχνης. Γι ‘αυτό θα εξηγήσω τα πλήκτρα των διαφόρων καλλιτεχνικών κινήσεων ξεκινώντας από τις πρωτοπορίες. Αυτό θα είναι πολύ μακριά, αλλά ελπίζω ότι δεν θα είναι δύσκολο.

Η τρέχουσα τέχνη έχει κάποια νόημα;

Καλούνται νωρίς κινήσεις avant-garde που προκύπτουν το 1905, κινήσεις, όπως Φωβισμό στη Γαλλία και εξπρεσιονισμού στη Γερμανία. Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από τη μεταφορά των τάσεων των οποίων κοινό νήμα είναι το δυναμισμό της νεωτερικότητας: αυτοκίνητα, εργασία … αυτό είναι κάτι που μοιράζεται με όλους τους Ευρωπαίους. Το καλλιτεχνικό και παραγωγικό κέντρο θα είναι το Παρίσι.

Το 1933 από το ναζιστικό επιρροή οι πρώτες πρωτοπορίες θα πρέπει να θεωρηθεί ως μια εκφυλισμένη τέχνη και αναδύονται τα δεύτερα πρωτοπορίες. Λόγω του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου θα είναι μια φυγή των καλλιτεχνών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες θα γίνει το νέο κέντρο τεχνών, ειδικά στη Νέα Υόρκη. απόρριψη ή ρήξη με το παρελθόν επιβάλλεται και την πρωτοτυπία ενοποιείται ως ένα πολύτιμο υψηλότερη.

Ο Worringer έχει μια ενδιαφέρουσα θεωρία, μια θεωρία που εκθέτει σε “αφαίρεση και φύση”. Με λίγα λόγια, λέει ότι όταν η τέχνη έζησε μια αισιόδοξη στιγμή τείνει να είναι ρεαλιστικό και ότι είναι μια παρακμιακή εποχή που η τέχνη είναι πιο αφηρημένη. Εξηγεί πώς να κατανοήσουμε αυτό το φαινόμενο σε όλη την ιστορία, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι ο εικοστός αιώνας, υπάρχει μια τάση προς την αφηρημένη και, σύμφωνα με Worringer, είναι γιατί κάποια απαισιοδοξία και δυσαρέσκεια αναπνεύσει. Με την αφηρημένη προσπαθεί να φύγει από την πραγματικότητα.